Η φωτογραφία μου
Το εστιατόριο-πατσατζίδικο ΑΦΟΥ ΣΟΥΠΑ, εδώ και μερικά χρόνια έχει ανοίξει τις πόρτες του και σας περιμένει. Έχουμε πείρα στο αντικείμενο και αφιερώνουμε όλο μας τον εαυτό, με βασικά κριτήρια την ποιότητα, την καθαριότητα και την ευγένεια. Κάνουμε την δουλειά μας με αγάπη, με κύριο σκοπό να σας προσφέρουμε σπιτικές και νόστιμες σουπίτσες. Πατσά, Μοσχαροκεφαλή, Κοτόσουπα, Γιουβαρλάκια, Μαγειρίτσα, Βραστό. Είτε για πρωινό, είτε για βραδινό γεύμα ή για μια σούπα μετά από διασκέδαση, ακόμα και πακέτο για το σπίτι. Το εστιατόριό μας αντιλαμβανόμενο τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες έχει προσαρμόσει ανάλογα τις τιμές του. Όλες μας οι σούπες φτιάχνονται με αγνά, φρέσκα, τοπικά υλικά και πολύ αγάπη. Για τυχών ειδικές παραγγελίες μην διστάσετε να το συζητήσετε μαζί μας. Μια φρέσκια πνοή στην πόλη. Ένα όμορφο και ζεστό περιβάλλον. Ελάτε να ζεστάνουμε μαζί και τον φετινό χειμώνα. Με εκτίμηση, Γιάννης Πετρακόγιαννης Μαρία Νικολάου

24 Δεκ 2012

Καλές γιορτές.

Το Αφού Σούπα σας εύχεται καλές γιορτές, χρόνια πολλά και να περάσετε όμορφα αυτές τις μέρες.
Υγεία, ευτυχία και αγάπη.



25 Αυγ 2012

Ξανά κοντά σας!


Το καλοκαιράκι σιγά σιγά έφτασε στο τέλος του και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Έτσι λοιπόν και το Αφού Σούπα θα είναι ξανά κοντά σας, να ζεστάνει με τις σούπες του και αυτόν τον χειμώνα.
Έναρξη στις 28 Αυγούστου.

28 Ιουν 2012

Καλό καλοκαίρι.


Το εστιατόριο Αφού Σούπα κλείνει για καλοκαιρινές διακοπές.
Σας ευχόμαστε να περάσετε όμορφα και χαρούμενα το καλοκαίρι σας.
Ραντεβού τέλη Αυγούστου.




8 Μαρ 2012

Η μαρτυρία της κ.Σταυρούλας.

Καλαϊτζή-Οφλίδη Λ., Τα πατσατζίδικα της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη της Δύσης, Εκδ. Παρατηρητής, 1994
“…Ο πατέρας μου, Λευτέρης Βαφειάδης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Στην Πάντερμο. Εκεί είχαμε πατσατζίδικο που το δούλευε με τη μάνα μου. Μα δε θυμάμαι που ακριβώς. Οι Τούρκοι τον φωνάζανε Χανούμ Μπογιά. Με τα πρώτα γεγονότα του ’16 αποφασίζει να φύγει από την Πόλη με ψεύτικο διαβατήριο, σερβικό, που του το έβγαλε ένα φίλος του Τούρκος αξιωματικός. Ο πατέρας ήταν καλός μάστορας και πολύ αγαπητός. Πήγε λοιπόν πρώτα στην Αμερική και δούλεψε σε φάρμα αλλά τον διώξανε γιατί δεν είχε “παραμονή”. Στη Θεσσαλονίκη ήρθαμε πριν το ’22. Ένας θείος μου, ξάδελφός του, τον παρακίνησε ν’ ανοίξει πατσατζίδικο, που δεν υπήρχε μέχρι τότε στη Θεσσαλονίκη, μιας και ήτανε τόσο καλός μάστορας. Το μαγαζί βρέθηκε στην παραλία δίπλα στο κατοπινό ξενοδοχείο “Μεντιτερανέ”. Περιοχή καλή γιατί ήταν λιμανίσιο πέρασμα. Χρυσές δουλειές έκανε ο πατέρας εκεί κι έμαθε σ’ ένα σωρό κόσμο να τρωει τον πατσά. Στο μαγαζί μας έτρωγε φτωχός κόσμος του λιμανιού, εργάτες, οικοδόμοι, αχθοφόροι. Μέχρι κι εβραίους πελάτες είχαμε. Η Θεσσαλονίκη τότε ακόμα είχε πολλούς εβραίους. Εκείνοι μάλιστα συνηθίζανε να τρίβουνε το κουλούρι τους, ξέρεις, το σιμίτι, μέσα στην κούπα του πατσά – γιατί τότε σερβίραμε τη σούπα όχι σε πιάτα μα σε στρογγυλές κούπες – και από πάνω το περιχύνανε με το ζουμί.
Τέσσερα χρόνια μείναμε ‘κει. Μετά ανοίξαμε το “Βυζάντιο” στην Εγνατία, εκεί που είναι τώρα ο “Λευτέρης”. Τότε ήτανε μικρό μαγαζί, μόνο η γωνία Εγνατία με Μενελάου. Η πελατεία μας εξασφαλισμένη, γιατί η Εγνατία ήταν το εμπορικό πέρασμα της πόλης, είχε και τα πρακτορεία κοντά…Ο πατέρας ήτανε σωστός επιχειρηματίας. Είχε παραγγείλει τις κούπες του πατσά στην Τσεχοσλοβακία και στα τραπέζια υπήρχε πάντοτε άσπρο υφαντό τραπεζομάντιλο, με μπλε ρίγες. Όταν τα πλέναμε στο σπίτι και τ’ απλώναμε στα σχοινιά, γέμιζε η αυλή. Ο πατέρας μου, ανήσυχος άνθρωπος καθώς ήταν, άνοιξε συνεταιρικό πατσατζίδικο στις Σέρρες και δυο χρόνια αργότερα ανοίγει κι ένα τρίτο στην Κολόμβου δίπλα στο “Αττικόν”. Κάπου εκεί γνωρίστηκε με το Μανιό, που ήτανε πλανόδιος πωλητής πατσάδων. Ξέρεις, τότε δεν υπήρχαν οργανωμένοι καθαριστές, παίρνανε τα εντόσθια αυτοί οι πλανόδιοι και τα πουλούσανε στις γειτονιές. Συνεταιρίζονται λοιπόν και πιάνουνε ένα μαγαζί απέναντι από το “Βυζάντιο”, στην Εγνατία, δίπλα στο παλιό ζαχαροπλαστείο “Ζενίθ”… Είχαμε και γραμμόφωνο που έπαιζε κάθε μέρα. Τα Χριστούγεννα φτιάναμε δέντρο και κερνούσαμε τους πελάτες κονιάκ. Εκεί γνωρίστηκα και με τον άντρα μου, Άγγελο Κωτόπουλο, που πρωτοέπιασε δουλειά το ’32 λαντζέρης και σερβιτόρος μαζί. Τότε του έρχεται του πατέρα η ιδέα να μεγαλώσουν το πρώτο μαγαζί. Έτσι κι έβαζε κάτι στο μυαλό του, πάει, γινότανε. Ο Μανιός κράτησε το μαγαζί λίγον καιρό μόνος του και μετά ανοίγει συνεταιρικά με τον Τρούλλο πατσατζίδικο τα “Νέα Ηλύσια” στην Κολόμβου. Όταν οι ιδιοκτήτες τους έδιωξαν από ‘κει, ο Μανιός ανοίγει την “Κωνσταντινούπολη” στην Εγνατία απέναντι από το “Βυζάντιο” και ο Τρούλλος άνοιξε αρχικά μαγαζί στη Διαγώνιο, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Καμάρα και στο τέλος πήγε στο Ιπποδρόμιο. Τελευταίο έκλεισε αυτό. Έγινε φαστφουντάδικο…
Εν τω μεταξύ εγώ είχα παντρευτεί και ο πατέρας πιάνει το μαγαζί δίπλα στην “Κωνσταντινούπολη” να το δουλέψει με τους δύο γαμπρούς του, τον άντρα μου, που ανέλαβε το απέναντι με το όνομα “Λευτέρης” και τον άντρα της αδελφής μου, που έμεινε με τον πατέρα στο “Βυζάντιο”. Τελικά, αλλάξαμε μαγαζιά, ο γαμπρός μου πήρε το απέναντι και το ονόμασε “Ηλίας”, όπως είναι σήμερα, εμείς μείναμε στο παλιό, κατέβηκε η ταμπέλα “Βυζάντιο” και μπήκε το “Λευτέρης”…Η “Κωνσταντινούπολη” έκλεισε, όταν οι ιδιοκτήτες δώσανε το οικόπεδο αντιπαροχή και ο νέος κανονισμός της πολυκατοικίας δεν επέτρεπε το πατσατζίδικο…
Αυτή είναι η ιστορία του πατσά στη Θεσσαλονίκη. Α! ξέχασα, ο πατέρας σε κάποια στιγμή θέλησε ν’ ανοίξει μαγαζί στην Αθήνα, αλλά δε συμφώνησε η μάνα μου και μείναμε εδώ. Γι’ αυτό και η Αθήνα δεν έμαθε ποτέ τον καλό πατσά! Αφού να φανταστείς, υπάρχουνε κάποια πατσατζίδικα στην Αθήνα που φτιάχνουνε τη σούπα με ρύζι!…Από το μαγαζί μας, το “Βυζάντιο”, πέρασε να φαει πατσά κόσμος και κοσμάκης. Και ποιος δεν πέρασε από ‘κει! Που να τους πρωτοθυμηθώ τώρα! Μέχρι και ο Βενιζέλος και ο Πλαστήρας. Ήτανε, ξέρεις, και το στέκι κάποιων κυνηγών και γιατρών. Βέβαια!…Να σου πω τώρα κι ένα χούι που είχε ο πατέρας μου; Μπαίνοντας στο μαγαζί το πρωί έκανε το σταυρό του. Κι άμα έβλεπε πελάτη να έρχεται μέσα με τα χέρια στις τσέπες, δεν του έδινε να φαει. “Πάνε πρώτα, έλεγε, να κάνεις μια βόλτα και έλα πάλι. Δεν είναι έτοιμο”. Γιατί το θεωρούσε γρουσουζιά…”.

3 Φεβ 2012

Σούπες και Διατροφή


Αν και οι σούπες σερβίρονται για θεραπευτικούς και αναρρωτικούς λόγους, δεν χρειάζεται κανείς να είναι άρρωστος για να επωφεληθεί από τις ευεργετικές διατροφικές τους ιδιότητες. Μία σούπα ζεσταίνει το σώμα και σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Όταν ξεκινάς το γεύμα σου σούπα, μειώνεται η όρεξη για πολύ φαί και βοηθάς την χώνεψη επειδή ανεβάζει η θερμοκρασία στο στομάχι. Οι διάφορες σούπες εφοδιάζουν τον ανθρώπινο οργανισμό με υγρά και ποικιλία θρεπτικών συστατικών σε εύκολα αφομοιώσιμη μορφή. Το είδος της σούπας, ο τρόπος μαγειρέματος και τα συστατικά επηρεάζουν τα διατροφικά της χαρακτηριστικά αλλά σε γενικές γραμμές, οι σούπες μας βοηθούν να έχουμε ποικιλία και ισορροπία στην διατροφή μας, κυρίως επειδή αποτελούν έναν από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να απολαύσουμε φρέσκα λαχανικά.